Street talk (?)

Ήμουν στο μετρό τις προάλλες και χάζευα ένα βιβλίο περιμένοντας να φτάσω στον προορισμό μου όταν η συζήτηση των διπλανών, μου απέσπασε την προσοχή. Τρεις μεγάλοι κύριοι και μια κυρία αναλόγου ηλικίας, άγνωστοι μεταξύ τους, είχαν ξεκινήσει μια συζήτηση για τα λάθη του προφορικού και γραπτού λόγου. Τα λάθη που κάνουν συχνά οι δημοσιογράφοι καθώς και δημόσια πρόσωπα που θα έπρεπε να προσέχουν τέτοια θέματα. Ο καθένας παράθετε τα επιχειρήματά του, για το τι είναι σωστό και τι όχι, σύμφωνα με αυτά που γνώριζε και θυμόταν από το σχολείο, τη γραμματική και το συντακτικό. Η συζήτηση άναψε για τα καλά για την ορθογραφία μιας λέξης που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, αλλά δεν είναι αυτό που έχει σημασία. Το σημαντικότερο ήταν ότι τέτοια συζήτηση είχα ν’ακούσω σε δημόσιο χώρο πολλά χρόνια. Συζήτηση δηλαδή που να μην διαπραγματεύεται αθλητικά και κουτσομπολιό. Συζήτηση από την οποία όλοι σι συνομιλητές μπορούν ν’ αποκομίσουν κάτι. Συζήτηση που ταιριάζει σε μια πόλη που σκέφτεται, μια πόλη που δεν είναι φλάτ (άραγε τι θα έλεγαν γι’αυτή τη λέξη) με μόνο της ενδιαφέρον τα τηλεοπτικά τρέχοντα. Μάλιστα παρατήρησα ότι δεν ήμουν μόνο εγώ ο περίεργος και έκπληκτος από τη συζήτηση στο βαγόνι, καθώς είχαν γυρίσει ΟΛΟΙ και τους χάζευαν. Μήπως τελικά μας λείπουν τέτοιες συζητήσεις;