Ψηφιακή διαχρονικότητα

Ωραία η απορία που έθεσε η Κα Σχινά μέσω της απάντησης του Ορχάν Παμούκ στην ερώτηση «Γιατί γράφω;» (εδώ) Κι ακόμα πιο ωραία η επέκταση της ερώτησης στο γιατί γράφει κανείς σε ένα blog. Ίσως η δική μας απάντηση περιέχει μέσα οικονομικές και marketing επιρροές και βεβαίως δεν μπορεί να συσχετισθεί με το γράψιμο ενός blog έτσι όπως το εννοεί η Κα Σχινά, αλλά δεν θα ήθελα να σταθώ σε αυτό.

Μία από τις απαντήσεις του Παμούκ ήταν και αυτή «Γράφω γιατί έχω μια παιδιάστικη πίστη στην αθανασία των βιβλιοθηκών και κατά προέκταση των βιβλίων μου στο ράφι». Αναρωτιέμαι λοιπόν κατά πόσο το γράψιμο σε ένα blog διατηρεί αυτή την πίστη που όπως και ο Παμούκ σαφώς την χαρακτηρίζει ως παιδιάστικη και άρα ουτοπική. Μια τέτοια σκέψη αποδυναμώνεται περισσότερο όταν γίνεται ψηφιακή ή όχι; Το μέσον έκφρασης έχει σχέση με τη διάρκειά του ή όχι; Η ποιότητα ενός έργου δρα ανεξάρτητα από το μέσο που την αποτυπώνει; Ένα καλό/ποιοτικό μουσικό κομμάτι που θα κατεβάσεις από το itunes και το αποθηκεύσεις στον σκληρό σου δίσκο επηρεάζει ή όχι την διαχρονικότητα του; Και αν ναι τότε μήπως χάνεται αυτή η παιδιάστικη πίστη της αθανασίας του δημιουργήματος με συνέπεια την πρόχειρη και επιφανειακή δημιουργία;